Deze vriendengroep doet elk jaar iets uitdagends, de Vasaloppet, de Engadiner en de Backcountry Trekking in Kungsleden. Dit jaar gingen ze voor de Birkebeiner. Het werd een mooie miniweek met 100% genieten, 100% gezelligheid en 100% finishen.
Kickoff en trainen
Wat was het leuk om de mannen weer terug te zien op de kickoff dag in november. Het voelde meteen vertrouwd en het kostte dan ook niet veel moeite om het vuurtje weer op te stoken. Na het zien van de beelden en uitleg over de Birkebeiner was de uitdaging duidelijk. Dit ging niet makkelijk worden, maar is dat niet altijd zo met een Challenge?
De rolski’s werden afgestoft en een eerste techniektraining werd gevolgd. Uiteraard meteen met de rugzak want die moet ook mee op de Birkebeiner. Onderweg werd nog ervaren hoe het is om stijl bergop te gaan. Dat viel niet mee. Het was duidelijk dat er nog flink getraind moest worden.
Als het makkelijk zou zijn was het geen uitdaging - Marco
Waxski’s inwisselen voor skin ski’s
Dat langlaufen ook een materiaalsport is hebben we vaker benadrukt. De juiste ski maakt of je plezier hebt in het langlaufen.
Voor de Vasaloppet waren er door deze groep waxski’s gekocht. In 2014 waren er nog geen skin ski’s en waren de waxski’s de enige juiste keuze om voldoende te glijden. Bij de Birkebeiner is grip in wisselende omstandigheden heel belangrijk. Daarom werden de waxski’s omgewisseld voor skin ski’s. Goed voor deze race, maar ook een stimulans om zelf vaker te gaan langlaufen. Het waxen was een belemmering om te gaan. Ook al is waxen een extra dimensie in de sport, als je daardoor niet gaat langlaufen is dat zonde.
Terug op de latten
Het was al weer even geleden dat ze voor het laatst op de langlauflatten stonden, 2015 om precies te zijn. Dus was het begin wat onwennig, maar na een eerste lesje en een begeleidde tocht kwam het goede gevoel snel terug. Hans en Peter waren er eerder niet bij en zijn dit jaar begonnen met langlaufen. Hans kon het met zijn topconditie aardig compenseren en Peter had in Zwitserland geoefend.
A fijn, het doel was niet om een perfecte techniek te krijgen, maar om de Birkebeiner te kunnen uitskiën. Al merkte Hans tijdens de Birkebeiner op dat zijn techniek te mager was om anderen (met een mindere conditie) te kunnen bijhouden.
“Dan zie je die andere zo soepel bewegen, ze lopen zo van me weg en ik kan ze niet volgen… puur techniek”
De bus missen was geen straf
De eerste dag werd de afdaling naar de finish in het Birkebeiner stadion geoefend. Het sneeuwde de hele dag en er viel een pak van 40cm bij. Heerlijk zachte, fluffy sneeuw waarin je goed kon remmen en de snelheid niet al te hoog opliep. Het was dan ook prachtig dalen. Dat we op een paar minuten na de bus miste was helemaal niet erg. Nu mochten we nog 5km door dalen naar Lillehammer. We eindigden bij het Olympsiche park met de Haakon hal en springschansen. Hier was tot 1994 de start en finish van de Birkebeiner.
Na een bezoekje aan de konditori, om de calorieën aan te vullen, bracht de bus ons terug naar het startpunt.
Over de top
“Wow, prachtig hier!” Dat was de meest gehoorde kreet vandaag. Het zonnetje scheen en na de sneeuwdag van gister was het winterwonderland waar we doorheen gingen. 30km werd er gelanglauft met onderweg tips en tricks van Marco. Het begin was direct goed met 5km stijgende loipes naar de top. Prima om te wennen want op de Birkebeiner moet er straks lang geklommen worden. Het uitzicht op de Lunke Fjellet was schitterend. Dit was niet het eindpunt, eroverheen en daarna nog door over de schitterende loipes.
Uitrusten voor de race
Vrijdag werden de puntjes op de i gezet met een uurtje langlaufen met instructie. De startnummers werden opgehaald en de nodige inkopen gedaan. De zenuwen begonnen al flink toe te nemen. Wat doe jij? Gels of repen? Hoeveel neem je er mee? Heb ik wel het goede jasje? De juiste bril?
Marco had een andere uitdaging. De 10 paar ski’s werden optimaal geprepareerd voor de race.
’s Avonds werd het profiel van de tocht bekeken en de race-tactieken bepaald. De rugzakken werden een laatste keer gewogen want je wilt echt geen gram meer dan de verplichte 3,5kg mee nemen natuurlijk.
De Birkebeiner kon niet mooier
De bus bracht ons in de vroege morgen naar Rena, waar de start ligt. Je rijdt om de bergketen heen en pfoe moet dat allemaal straks geskied worden? Ja, dat is de Birkebeiner. Je langlauft over de bergketen naar Lillehammer, 54km met bijna 1000 hoogtemeters.
Het weer was fantastisch dus werd het een schitterende tocht over de bergen. De zon scheen, temperatuur net onder nul en lekkere verse sneeuw. Wat wil je nog meer? Nou, finishen en dat deden ze. Iedereen haalde de finish. Ook Egbert die vooraf niet gedacht had dat het hem zou lukken. De mentale hulp van Peter en Peter, die steeds wezen op de mooie dingen in de omgeving, sleepte ‘Eggie’ er doorheen. En zo werden de helden gepromoveerd tot superhelden. Want ja, als je de uitdaging aangaat ben je al een held. Als je finisht een superheld.
Meer dan finishen
Pizza en bier was de smakelijke beloning. De diploma’s lagen uitgespreid op tafel. De tijden vergeleken, daar was jij sneller, daar niet. Natuurlijk met het nodige bravoure en steken onder water. Zo gaat dat bij vrienden, een beetje plagen, uitdagen maar elkaar ook helpen als het nodig is. De Birkebeiner finishen was de aanleiding maar het resultaat was veel meer dan alleen langlaufen.
Prachtig dat deze mannen elke keer weer een nieuwe uitdaging zoeken om samen op pad te gaan. Zo zie je maar dat als je van een zekere leeftijd bent (de meeste zijn 55+) je zeker niet stil moet gaan zitten. In beweging blijven is het advies, goed voor lijf, leden en ook om (mentaal) om altijd jeugdig te blijven.
Wat wordt de nieuwe uitdaging? IJsland, Tjechië, langlaufen of backcountry? De ideeën zijn er al weer.
De Birkebeiner
De 2e grote klassieker in Scandinavië, naast de Vasaloppet. De tocht is 54km lang en gaat door een prachtige omgeving. Het is een uitdagende tocht met heel veel klimmen (1000hm) en dus heel veel diagonalen (stijgtechniek). Je moet met een rugzak lopen die minstens 3,5kg weegt. Dit symboliseert het koningskind Haakon. Hij werd in 1206 door twee skiërs in veiligheid gebracht naar het volgende dal. Dat ging op ski’s en vandaar dat deze tocht nu elk jaar gehouden wordt. Elk jaar doen er ca. 8.000 mensen mee aan deze tocht.
Ook de Birkenbeiner doen?
Bekijk de reispagina voor meer informatie en doe, geheeld vrijblijvend, een vooraanmelding. Of ben je met jouw groep op zoek naar een bijzondere uitdaging? Stuur ons dan een mail.
